Η πασχαλιά (Syringa vulgaris) είναι συνδεδεμένη με τις ημέρες του Πάσχα, διότι η περίοδος άνθησής της συμπίπτει με αυτές τις ημέρες. Είτε ως ανθοδέσμες, είτε ως φυτό του κήπου τα άνθη της πασχαλιάς συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων για το άρωμα, το χρώμα τους, τη διάταξή τους αλλά και τη διάρκεια ζωής τους.

Η καλλωπιστική αξία των φυτών περιορίζεται όταν τα άνθη δεν εμφανιστούν καθόλου ή είναι λίγα στον αριθμό. Σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητο να ανιχνεύσουμε τις αιτίες για τις οποίες συμβαίνει η παρεμπόδιση της ανθοφορίας της πασχαλιάς, ώστε να διορθώσουμε το πρόβλημα.

Ποιες είναι οι αιτίες μη ή περιορισμένης άνθησης της πασχαλιάς;

Αυστηρό κλάδεμα: γενικά το κλάδεμα στοχεύει στον έλεγχο του ύψους του φυτού, γι’ αυτό καλό είναι να τοποθετείται εξ αρχής στον κήπο, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθός του. Εφόσον είναι απαραίτητο το κλάδεμα, στα μέσα του χειμώνα αφαιρούμε το 1/2 του μήκους των μεγαλύτερων βλαστών και αφήνουμε 6 έως 12 εύρωστα κλαδιά (αραίωμα). Μια εναλλακτική επιλογή, είναι η αφαίρεση των μαραμένων ανθέων ή /και το κορυφολόγημα σε βάθος 30 εκ. αμέσως μετά το τέλος της άνθησης.

Υπερώριμα άνθη: η πλημμελής φροντίδα και η μη αφαίρεση των ξερών, απανθισμένων λουλουδιών σχετίζεται με περιορισμένη ανθοφορία, όχι μόνο την τρέχουσα περίοδο αλλά και την επόμενη.

Υπερβολική σκίαση: η πασχαλιά είναι φυτό που αναπτύσσεται επιτυχώς σε τοποθεσίες του κήπου ηλιαζόμενες έως μερικώς σκιαζόμενες. Μια ελάχιστη διάρκεια φωτισμού είναι οι 5 ώρες και σε περίπτωση παρατήρησης προβλημάτων ανθοφορίας απαιτείται μετακίνηση του φυτού.

Θρεπτική κατάσταση: υπερβολικό άζωτο ενισχύει την ανάπτυξη βλαστών εις βάρος των ανθέων. Τέτοια προβλήματα παρατηρούνται σε πασχαλιές τοποθετημένες σε χλοοτάπητα, με δεδομένο ότι το γκαζόν απαιτεί μεγάλες ποσότητες αζωτούχων λιπασμάτων. Η προσθήκη φωσφόρου αντισταθμίζει το πρόβλημα.

Ρίζες: αν το ριζικό σύστημα δεν αναπτυχθεί καλά και σε βάθος είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει πρόβλημα στη διαδικασία άνθησης. Υπερβολικό πότισμα μπορεί να οδηγήσει σε «αδράνεια» την ανάπτυξη των ριζών και άρα σε ανεπαρκή απορρόφηση θρεπτικών στοιχείων και ιδίως φωσφόρου.

Ηλικία: γηρασμένα φυτά ανθίζουν πολύ πιο περιορισμένα σε σχέση με νεαρά φυτά. Συνήθως εμφανίζουν μεγάλο ποσοστό ξυλωδών βλαστών και σε αυτή την περίπτωση απαιτείται κλάδεμα αναγέννησης, δηλαδή βαθύ κλάδεμα που θα επανεκκινήσει την αναπαραγωγική διαδικασία σε 2-3 έτη.

Πολλές παραφυάδες: η παραγωγή πολλών πλαγίων βλαστών που εκπτύσσονται από τη βάση του φυτού δαπανά μεγάλο μέρος των απαραίτητων αποθησαυριστικών ουσιών για την άνθηση του κεντρικού φυτού. Σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητη η αφαίρεσή τους, στη λογική του αραιώματος που ήδη αναφέρθηκε παραπάνω.

Παθογόνα/Ασθένειες: αν η πασχαλιά έχει προσβληθεί από έντομα ή μύκητες είναι πιθανόν να αντιδράσει αρνητικά ως προς την παραγωγή ανθοταξιών.