Τα μονοπάτια και οι διάδρομοι συνιστούν ένα από τα σημαντικότερα σχεδιαστικά όπλα του σχεδιαστή κήπων. Τα υλικά κατασκευής τους, το σχήμα τους και το μέγεθός τους είναι ικανά να επηρεάσουν τη συνολική φιλοσοφία του κήπου.

Υλικά κατασκευής

Στην αγορά υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία υλικών επίστρωσης με αποτέλεσμα ο άπειρος σχεδιαστής να δυσκολεύεται στην επιλογή. Υπάρχουν όμως κάποιοι πρακτικοί κανόνες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:

• Επιλέγω υλικά που να ταιριάζουν στην αρχιτεκτονική της περιοχής (στιλ κήπου).

• Επιλέγω υλικά που να αντέχουν στις κλιματικές συνθήκες της περιοχής (λειτουργικότητα κήπου).

Σχήμα μονοπατιών

Ο σχεδιαστής κήπων έχει στη διάθεσή του δύο βασικές επιλογές χάραξης μονοπατιών:

• Το ίσιο και αυστηρά γραμμικό σχήμα, προσδίδοντας ένα πιο επιτηδευμένο ύφος στον κήπο και συντομεύοντας τις αποστάσεις.
• Τις καμπύλες γραμμές όπου ο επισκέπτης οδηγείται σε σημεία προσοχής, αμβλύνοντας ταυτόχρονα τη γενική εντύπωση.

Μέγεθος περασμάτων

Ένα ουσιώδες ερώτημα που τίθεται κατά τη σχεδίαση του κήπου είναι ο όγκος που πρέπει να καταλάβει ένα ή περισσότερα μονοπάτια. Συνήθως η απάντηση υπαγορεύεται από τον διαθέσιμο χώρο και τη σκοπιμότητα ένταξης του μονοπατιού.

• Τα μονοπάτια όταν προορίζονται για περίπατο πρέπει να έχουν επαρκή χώρο για δύο άτομα που περπατούν πλάι πλάι. Το μέσο αποδεκτό πλάτος είναι 1-1,2 μέτρα.
• Όταν δεν υπάρχει διαθεσιμότητα χώρου και πρέπει να εξυπηρετηθεί απλώς η πρόσβαση, το ελάχιστο πλάτος είναι 45 εκατοστά. Τέλος, μια σχεδιαστική τεχνοτροπία είναι να ανοίγει το μονοπάτι στο σημείο προορισμού (π.χ. είσοδος σπιτιού) και να στενεύει σε ένα σημείο ενδιαφέροντος, ώστε να «αναγκάσει» τους επισκέπτες να σταθούν.